Η ΦΥΤΙΝΗ είναι εκσταστιασμένη να έχει στην παρέα της τον μαιτρ του μεταμοντέρνου και πρωτοπάστορα της Τσολιόπερας, ενός οπερατικού είδους που προμηνύουμε πως θα σημειώσει άνθηση στην ελλάδα του 21ου αιώνα. Στα πέτρινα χρόνια του μνημονίου η Τσολιόπερα λειτουργεί ως όχημα στρατευμένης προπαγάνδας ενάντια στην καθεστηκυία τάξη προσφέροντας ταυτόχρονα στιγμές ανάπαυλας και περισυλλογής στο καταπονημένο προλεταριάτο. Ο Γωγιός, όπως και άλλα μεγάλα κεφάλια πριν απ΄αυτόν (Pablo Picasso, Miles Davis, Χρυσηίδα Δημουλίδου κλπ) πειραματίζεται με κάθε είδους θεματολογία και τεχνική. Εναλλάσσει τις αρμονικές διαδοχές σαν τα πουκάμισα και αποφεύγει την τυποποίηση σε μία μανιέρα όπως ο διάολος το λιβάνι.

Η πρώτη μας επαφή με το έργο του Γωγιού έγινε τον Οκτώβρη του 2013 όταν μετά από πρόσκληση των ΦΥΤΑ παρουσίασε με τις Όπερες των Ζητιάνων το διαδραστικό υπερθέαμα „Νέα Ελλάδα (the making of)“ στο πλαίσια της Biennale AB4 και μπροστά σε ένα άφωνο κοινό. Ένα δύσκολο δυστοπικό έργο, όπου ο πομπώδης λυρισμός του Βάγκνερ και το ελληνικό σκυλάδικο ναδίρ ανταλάσσονται χέρι χέρι με στόχο την οριστική κατακερμάτιση της ελληνικότητας. Με μια κίνηση που όζει πολιτική υπευθυνότητα αποφασίσαμε να συμπεριλάβουμε στην Φυτίνη κάποια δείγματα Τσολιόπερας στοχεύοντας στην πνευματική αφύπνιση των φυτινικών ακροατών και έτσι το 2014/15, θα παρουσιάσουμε ηχογραφήσεις της ‚Νέας Ελλάδας‘!

FYTINI is ecstatic to have in its company the postmodern masterchef and architect of Tsoliopera, an operatic genre of doom that we believe will flourish in Greece in the 21st century. In the stone age of the EU Memorandum, Tsoliopera operates as a vehicle of militant propaganda against the status quo while offering moments of respite and reflection to the overworked proletariat. Goyós, similar to other big personas before his time (Pablo Picasso, Miles Davis, Chrisiida Dimoulidou etc) experiments with any kind of theme and technique. He jumps between harmonic successions as easily as swapping shirts and avoids standardised mannerisms like dracula avoids garlic.

Our first contact with the work of Goyós was in October 2013 when at the invitation of FYTA he presented together with the Beggars Operas the interactive spectacle „New Hellas (the making of)“ in the context of the Biennale AB4 and in front of a speechless audience. A dystopian and difficult piece, where the bombastic lyricism of Wagner and the Greek bouzouki-joint nadir interchanged back and forth with one overall main aim: the final disjointing of the concept of Hellenism. Considering ourselves politically accountable, we decided to include in FYTINI some examples of Tsoliopera aiming at the spiritual awakening of our vegetable listeners and so in 2014 /15 we will present fresh recordings of ‚New Hellas‘!